Με την αθανασία στον λαβύρινθο φωταγωγημένη.
Άυλος όγκος πόλεως. Με βασανίζουν αρχαία ίχνη.
Τα φρεσκοασβεστωμένα ρείθρα και οι καλημέρες
του ταχυδρόμου στα θυρωρεία.
Στο παράθυρο οι δεσποσύνες Βυζαντίου, βόμβος
μέλισσας. Δίπλα τους ο Νίκος Π. Χατζημιχάλης,
των Αθηνών ευπατρίδης διασωθείς ενός εμφύλιου,
έκτοτε υπό επιτήρηση. Κι ο Γιώργος Σεφέρης,
οι Αλέξανδροι Αργυρίου και Ξύδης, η Αμαλία Φλέμινγκ,
ο Γιάννης Μόραλης,ο Χρηστός Λαμπράκης,
η Βαγγελίτσα, να καμαρώνουν απέναντι τον
κυρό Περικλή Βυζάντιο με την κοψιά ενός
Νταλί Σαλβαδόρ.
Κι ο συμπαθής γαλακτοπώλης, πληροφοριοδότης της
χούντας, ό,τι εφωτίστη στα 1973. Κι ο μύωψ γιος των
απέναντι, εισοδιστής της Ασφάλειας, όπως στα 1993
απεκαλύφθη λόγω αδυναμιών μιας Δημοκρατίας.
Συρίγγια να υπονομεύουν τον καλλωπισμό
της άλλης μέρας στα 2017.

Των Αθηνών το αστραπιαίο της άνοιξης διαπερνά
τις συμπληγάδες μιας πλάνης με χάρη.

Κατά τα έτη 1970-2017