Απ’ τις κορφές θα δεις πώς ετούτη η γη ισορροπεί στη
θάλασσα. Λαγόνια, μασχάλες, κόρφοι και σπηλιές. Τα κύματα
μοιράζονται δίκαια. Στο βάθος αγκυροβολημένος ο Μοριάς.
Λόγος στέρεος.
Απ’ τις κορφές θα νιώσεις πώς ετούτη η θάλασσα θηλάζει
τον ουρανό. Νησιά, χερσόνησοι, σκόπελοι και πλοία. Καβάλα
πάνε οι θηλές στα κύματα. Στο βάθος λικνίζεται ο Μοριάς.
Ανασαιμιά του έρωτα.
Η νύχτα θα φορτώσει στην αστροφεγγιά και τόπους και
βαρύτητα. Τις άλλες ώρες, όταν το φως τσαλακώνει τις
έννοιες, όλα βυθίζονται στη διαύγεια του πλήθους.
Το ακατόρθωτο αφήνει ίχνη.