Όλη τη μέρα είμαι γυμνή
ορκίζομαι πως δεν ήξερα
πως αφορά το φως της μέρας
παρά μόνο σαν αστράφτει
κείνες τις ώρες που απολαμβάνεις
τη ταχύτητα του φόβου
που πλησιάζει κοντά σου.
Και οι άλλες μέρες παρόμοιες πρέπει να ήταν
ορκίζομαι μια στιγμή κρύωσα
ένα χνούδι που πέρασε απαρατήρητο.
Η συνέπεια απαιτούσε να φοράω φανέλα
κάλτσες και βολικά παπούτσια
η μονιμότητα εσώρουχα βαμβακερά.
Δεν έβλεπα εκείνο που βλέπουν οι άλλοι
τα βράδια που ασημίζουν περί μένα
να πετάξω κανένα ρούχο.
Υπέθετα πως αυτά αφορούσαν
τα όνειρα καλοκαιρινής νυκτός
μα έκανα λάθος.
Ζεστάθηκα όταν
η γύμνια κουκούλωσε το σώμα
μα πάλι ορκίζομαι πως δεν ήξερα.