Καμιά φορά κοιτάζω στα κρυφά
τα μάτια σου
κι έχεις την αγωνία του ανθρώπου
κλεισμένου στο θάλαμο τηλεφώνου
που περιμένει τη ακρίβεια οδηγιών
ενός ανώνυμου τηλεφωνητή.
Αμήχανα προφέρεις συλλαβές
δεν ολοκληρώνεις τις λέξεις
στέκονται εκεί πριν τα χείλη,
τις δαγκώνεις με επίγνωση
αποθαρρυμένων ονομάτων.
Καμιά φορά κοιτάζω στα κρυφά
τη μονοτονία των χεριών
με την πλαστική σακούλα
που αγόρασες σε ευκαιρία
ένα συν ένα ένα δώρο
όταν κάτω από το λευκό μπλουζάκι
χτυπούν ακανόνιστα χτύποι
δεμένοι με αλυσίδα
στο γιλέκο των αιώνιων λόγων.
Μα παραμένει ατυχής
η κλήση του έρωτα σου
όσο κρυφοκοιτώ τα μάτια σου.