Αργά σε μια τόση μικρή νύχτα.
Σίγουρα κάποιος τραγουδάει για το χάραμα
καθισμένος στα σκαλιά της βιβλιοθήκης.
Κάθε λεπτό αποτελείται από αφηγήσεις χαμένων ψευδαισθήσεων,
από εκείνες που κράταγες με εμμονή
για να επιβεβαιώνεις την ύπαρξη της σάρκας.
Η νόηση της ψυχής
σε μια τέτοια μικρή νύχτα,
σίγουρα με κάποιον έχει ξαπλώσει και βλέπει τα αστέρια,
κάνει έρωτα, και νιώθει με κάθε ανάσα πως πεθαίνει.
Σίγουρα κάποιος κοιμάται αδιάφορος
βλέποντας παραλλαγές του ίδιου ονείρου κάθε βράδυ.
Η αίσθηση της αθανασίας βολεύεται προσωρινά
σε σκέψεις με μαθηματικούς υπολογισμούς
που σχεδόν πάντα καταλήγουν στο μείον.
Η νύχτα παραμένει για όλους λευκή.