Άνοιξαν την πόρτα με τις αυταπάτες
κατέβηκαν νωχελικά
το πλατύσκαλο της εφηβείας
και πήραν το δρόμο τους.
Στο λευκό μικρόκοσμό τους
αργυρώνητος κόσμος
και στους σπασμούς της αυγής
βαθιές ανάσες προσδοκίας.
Φρεσκοκομμένα λουλούδια
σε λεηλατημένο παράδεισο
βήματα κυματισμοί
σε φευγαλέα βλέμματα
ύφαλα τσιμεντένιου ορίζοντα.
Σ’ έναν αμίλητο κόσμο
στα φωτεινά της νύχτας παράθυρα
σκιές που μεγαλώνουν,
βαρύ το πέπλο της παραμόρφωσης
σκέπασε και τα τελευταία ξέφωτα.
Ταξίδια χωρίς επιστροφές
στα ξημερώματα της Εσπερίας,
με ψίχουλα πολιτισμού στα χέρια
τοιχογραφίες απαγορευμένης ζωής
μουσκεμένοι νέοι φυλακισμένοι
στα κάστρα των γιασεμιών τους.