Στα χέρια μου κύματα
λυμένα μαλλιά
μιας νύχτας ψευδαίσθηση
μια λέξη σ’ αγγίζει, μια λέξη.
Στου ήλιου το γύρισμα
τροχιά συμφιλίωσης,
ξεβάφουν οι πρώτες ελπίδες
κρεμώ μιαν ανάμνηση
οι λέξεις στερεύουν.
Πλειάδες στη θάλασσα
σε παύσεις φωνής,
ζωή σε παρένθεση
που πήρε το ρίσκο και έχασε.
Οι δρόμοι στενεύουν
σε δάσος ψυχής και χάνονται,
τελειώνει το ποίημα
μια λέξη όμως θέλει να κλάψει.