Όλο το βράδυ έκαιγε η φωτιά
φρυγανίζοντας τα όνειρα
που σαν εφιάλτες
φώναζαν όλη τη νύχτα
περιμένοντας να έρθει το πρωί
να τα λυτρώσει.
Τα φώτα της άνοιξης έσβησαν
οι μέρες μικρά άδεια κουτιά
κι οι νύχτες πάντα ίδιες.
Μόνο το φεγγάρι
αλλάζει συνεχώς πρόσωπο.
Έψαξες να βρεις λάθη
δε βρήκες τίποτα
όμως μέσα στο τίποτα υπήρχε κάτι
«οι στιγμές», αυτές που έφυγαν
και έπρεπε να ζήσεις.
Βρήκες και κάτι σκουριασμένα όνειρα
και τότε κατάλαβες πως οι Κυριακές
είχαν ανοίξει την πόρτα της μοναξιάς σου.