Όλοι χαθήκανε, γυναίκες, γέροι και παιδιά
και σαν φαντάσματα χορεύουν τώρα μοναχοί,
στρατιώτες σκύλοι, ξεκινούν την πίπα του πολέμου,
έφυγε τ’ άσπρο σύννεφο μαζί κι ο γιός του ανέμου.

Βαμμένη κόκκινη αυγή στον αμμοπόταμο,
τώρα ποιο θάνατο δεν ξέρεις να διαλέξεις,
τραγούδι σε λευκό χορό που κλαίει το σώμα
κόκκινα πρόσωπα στη γη καίνε το χώμα.

Μαύρο ξημέρωμα μες στου Νοέμβρη τον ψυχρό καιρό
μαύρο ξημέρωμα, λευκές ψυχές στον ουρανό,
στον αμμοπόταμο του Κολοράντο
άτυχα θύματα Σεγιέν και Αραπάχο.

Χλωμά τα πρόσωπα ξημέρωμα στο δρόμο του χρυσού
κόκκινα πρόσωπα, από βραδύς στο δρόμο των δακρύων,
άσπρος αφρός από παντού ξεχύνεται , το αίμα εξαγνίζει,
στον αμμοπόταμο λευκή σημαία ακόμη κυματίζει.