Στα κόκκινα ντύσου και δωσ’ μου απόψε τη νύχτα
στιγμές να κρατήσω πιασμένες στου χρόνου τα δίχτυα,
δε θέλω, δεν έχω αγάπη να δώσω σαν πρώτα,
κοντά μου απόψε έλα και σβήσε τα φώτα.

Η νύχτα θα φύγει κι εσύ δε θα πεις την αλήθεια,
ζωή που κυλάει και ζει μέσα στα παραμύθια,
οι μέρες περνάνε , στιγμές μόνο μένουν και ώρες
εικόνες που φεύγουν ζωές που θα μείνουνε μόνες.

Στα κόκκινα ντύσου, φωτιά να μου κάψει το σώμα
στο χώμα κρυμμένη ζωή που δεν άνθισε ακόμα,
τα χρόνια μου πήραν αγάπες, μ’ αλήθειες και ψέμα
το τέλος το ξέρω το είδα στο πέτρινο βλέμμα.

Η νύχτα θα φύγει μαζί σου θα σβήσουν τα φώτα,
στα κόκκινα ντύσου φωτιά να με κάψει σαν πρώτα,
ψυχή μου ξεκίνα να βρεις την κουκίδα στο χάρτη,
ο χρόνος σου τρέχει, ζωή, μια μεγάλη αυταπάτη.