Ιππότες στ’ ουρανού την άχνη
μες’ σε σκοτάδια και κρύο χώμα
παραπατούν στου νου την άκρη
το λυτρωμό ψάχνουν ακόμα.

Βουβές σιωπές και μαύρη κουστωδία
μια σαλεμένη στη γωνιά σε περιμένει
νοιώθεις τη μούχλα του νερού και την αηδία
τα λογικά σου η αυταπάτη παίρνει.

Ο χρόνος που έρχεται και φεύγει μόνος
κράτησε χώμα και νερό σε ληστρικά λημέρια
βαμμένο κόκκινο πανί στο νου ο φόβος
μαύρες κυράδες στις γωνιές τα μεσημέρια.

Βουβές σιωπές και μαύρη κουστωδία
μαύρες στολές στα δάκτυλα ριγμένες
μαύρες φυλές σε φάλτσα νυκτωδία
ισχνές μορφές στα χώματα θαμμένες.

Τα λογικά σου η αυταπάτη αρρωσταίνει
τη σκέψη σου ο φόβος έχει αλλοιώσει
στην άκρη μια σκιά σε περιμένει
μια κουστωδία νεκρική θα σε τελειώσει.