Έχω φτάσει στο τέρμα
και ο δρόμος τελειώνει
έχω φύγει μακριά
κι η ζωή μου παλιώνει
σαν παλιάτσος στο δρόμο
μοναχός μου κοιμάμαι
ποια ζωή μου ταιριάζει
ποια ζωή να θυμάμαι.

Κι όσο οι μέρες θα φεύγουν
τόσο εγώ θα ξεχνάω
δε θα δεις αν θα κλαίω
δε θα δεις αν γελάω
σαν παλιάτσος στο δρόμο
τη ζωή μου θ’ αφήσω
θα θυμάμαι πιο λίγο
θα τα κάνω όλα πέρα
θα μου λείπεις πιο λίγο
θα ξεχνώ κάθε μέρα.

Με τα μάτια δεμένα
ποια ζωή καρτερώ
ποια ζωή περιμένω
σε σχοινί ακροβατώ
έχω αργήσει και πάλι
κι η αυγή προσπερνάει
ποια ζωή μου χρωστάνε
ποια ζωή μου ‘χουν πάρει.