Ο ύπνος έπεφτε σαν καταρράχτης.
Μια κουρτίνα ανέμιζε
πάνω από τα νερά.
Έτρεχε, πετούσε, αφήνοντας
πίσω, τις σκιές
που την κυνηγούσαν.
Όταν άνοιξε τα μάτια,
συμπαθητικές γριές
με μαύρα ρούχα
την κοίταζαν με πόνο.
Δεν ήξερε πια αν ζούσε
ή αν είχε πεθάνει.
Μόνο καταλάβαινε
πως μόλις είχε ξεγλιστρήσει
από τον χορό των σκιών.
Πέρασαν πολλά χρόνια
ώσπου να ξεχωρίσει
πως εκείνο ήταν
πρόβα θανάτου.