Διάφανα τα τείχη
Και δε φαίνονται.
Κάθε φορά κι απ’ την αρχή
μελοδραματικά
τ’ ανακαλύπτεις
Έτσι καθώς κινάς να φύγεις
Κι αυτά μένουνε
στην ίδια θέση πάντα,
σταθερά να παρεμβάλλονται
στην απόπειρα ανάμεσα
και στη φυγή.
Περιγράμματα αξεπέραστα και στέρεα
που το σχήμα μιας ζωής
αμετάκλητα ορίζουν.
Διάφανα τα τείχη
Και μπορείς
έτσι πιο εύκολα να τ’ αγνοήσεις
Πως δεν υπάρχουν να προσποιηθείς
Κι εντός ορίων άνευ όρων
Ν’ αφεθείς
Να ζήσεις.