Έφεγγε στα μάτια, μάταια η αυγή
Σαν πουλιά οι στίχοι μου το βράδυ
Άγγιξες την γη, δράττω σελαγή
Πριν χαθεί το φως σου στο σκοτάδι

Μοιάζει το κορμί, ξένη φυλακή
Πλίθινο σεντόνι με πορφύρα
Μού ‘σταξες πνοή, στάσου ω θεοί
Λάγνα η ανάσα σου και μοίρα

Ροδόπτερη κι αδέσμωτη ζωή
η φωνή ένα κύμβαλο στη λίμνη
έψαξα πολύ, μυριανατολή
κεδρ΄ απ’ την μορφή σου έχει μείνει.