Κατάρτι στο καράβι μου θα βάλω το σεντόνι
εκείνο εκεί το θαλασσί που εύκολα στεγνώνει
εκείνο που με χαίρεται σαν πέσω στο κρεβάτι
και μ’ αγκαλιάζει τρυφερά όταν δεν κλείνω μάτι.

Το όνειρο ακόμα ζω
και λέω δε με νοιάζει
το αύριο σαν έρχεται
πόσο νωρίς χαράζει

Θα πάρω για πυξίδα μου τα πιο βαθιά μου πάθη
εκείνα που κοινώνησα μαζί σου όλο λάθη
και είπα πως μου έφτανε μία στιγμή να ζήσω
να νιώσω πως το όνειρο θα μου γυρίσεις πίσω.