Σε καρτερούσα, μόνο εσύ μπορούσες να με φτάσεις
στης φυλακής το παγωμένο μου κελί
μονάχα εσύ μανούλα μου καλή
σαν όπως μια φορά να μ’ αγκαλιάσεις

Σε καρτερούσα, δεν μπορεί σκεφτόμουν να μ’ αφήσεις
Χριστού παραμονή χωρίς φιλί
ήρθες μανούλα τώρα το κελί
με φως ελπίδας έχει πλημμυρίσει

Σε καρτερούσα, τώρα πια που με βρήκες θα μείνεις
έχουμε τόσα να σου πω και να μου πεις
διώξε μακριά τον εφιάλτη της σιωπής
και δώσε μου τη θέρμη της γαλήνης

Σε καρτερούσα, κάτσε εδώ νανούρισέ με πάλι
σαν κείνο τον αξέχαστο καιρό
θυμάσαι που με κοίμιζες μωρό
χαϊδεύοντάς μου μάνα το κεφάλι

Σε καρτερούσα, τάχα τίνος φύγανε τα χρόνια
νανούρισέ με μάνα το ποθώ
κοντά σου σαν παιδί να κοιμηθώ
κι ας γίναν οι ξανθές μου οι μπούκλες χιόνια

Σε καρτερούσα