Λουλούδια ήταν της αυγής
στον ουρανό τ' αστέρια
που αγαπήσανε επί γης
και κάνουνε νυχτέρια

Κι ένα αστεράκι νιόφωτο
σφάζεται με μαχαίρι
για να το δει η αγάπη του
γίνεται πεφταστέρι

Κι εγώ λουλούδι της αυγής
στον ουρανό κοιτάζω
αχ αστεράκι μου να βγεις
σε περιμένω μην αργείς
και βαριαναστενάζω

Με ρώτησες κάποια φορά
τι νάναι οι ανέμοι
που μου χαϊδεύουν τα μαλλιά
και το κορμί μου τρέμει

Κι εγώ σου είπα αγόρι μου
είναι φιλιά χαμένα
που τριγυρνούν αφίλητα
και παραπονεμένα