Όταν, όταν γυρίσεις να με βρεις
θα ‘χω το κλειδί πάνω στην πόρτα,
γύρνα το κι έλα να κρυφτείς
μες στην αγκαλιά μου σαν και πρώτα.

Κι αν βρεις κι αν βρεις το σπίτι μας μικρό
θα ‘ναι που θα έχεις μεγαλώσει.
Κι αν εγώ δεν μοιάζω να ‘μαι εγώ
θα ‘ναι από την κούραση την τόση.

Μην φοβηθείς να επιστρέψεις στα παλιά
δεν θα σε κρίνω που με ξέχασες λιγάκι.
Όταν γεννήθηκες το ήξερα καλά
πως δεν θα έμενες για πάντα σπουργιτάκι.
Για πάντα σπουργιτάκι.

Όταν, όταν δεν θα είμαι πια εκεί
άναψε μονάχα ένα κεράκι,
πες μου τη δικιά μας προσευχή
εκείνη που σου έλεγα μικράκι.

Κοίτα, κοίτα ψηλά στον ουρανό
θα ‘μαι το δικό σου αστεράκι,
μέσα απ’ την καρδιά σου θα μιλώ
και θα σου κρατάω το χεράκι.

Μην φοβηθείς όταν θα φύγω μακριά
και μη με κρίνεις που σε άφησα μονάχο,
όσα σου έδωσα τα έχεις στην καρδιά
κι είμαι κοντά σου όταν χάνεσαι στο δάσος

Κάθισε λίγο στη βεράντα την παλιά
και δεν την κούνια μας που αμίλητη χορεύει,
όπως η κούνια αυτή ποτέ δεν σταματά
έτσι στο άπειρο η ψυχή μας ταξιδεύει.
Η ψυχή μας ταξιδεύει.

Όταν, όταν γυρίσεις να με βρεις,
όταν, όταν γυρίσεις να με βρεις
θα ‘χω το κλειδί πάνω στην πόρτα.