Ἀπόψε ἦρθα, πάλι, στὴν παληὰ τὴν γειτονιά
καὶ κύτταζα
καὶ κύτταζα τὴν γρίλια τὴν κλειστή,
τὴν γρίλια πού μου ἔκλεισες μὲ τόση ἀπονιά
ἀπόψε στὴν παληὰ, ξανάρθα γειτονιά,
τὴν γρίλια πού μου ἔκλεισες μὲ τόση ἀπονιά,
ἀπόψε στὴν παληὰ ξανάρθα γειτονιά

Ἀπόψε ἦρθα, πάλι, στὸ δρομάκι τὸ στενό
δὲν τό ᾿βλεπε,
δὲν τό ᾿βλεπε τοῦ φεγγαριοῦ τὸ φῶς,
σὰν τὴν καρδιά μου μαῦρο ἤτανε καὶ σκοτεινὸ
ἀπόψε τὸ παληὸ, δρομάκι τὸ στενό,
σὰν τὴν καρδιά μου μαῦρο ἤτανε καὶ σκοτεινὸ
ἀπόψε τὸ παληὸ δρομάκι τὸ στενό

Ἀπόψε τὸ φεγγάρι πού μὲ εἶδε μοναχὸ
μοῦ κράτησε,
μοῦ κράτησε λιγάκι συντροφιά,
κατάλαβε γιὰ χάρη σου τὸ πόσο δυστυχῶ
ἀπόψε πού μὲ εἶδε, τόσο μοναχό,
κατάλαβε γιὰ χάρη σου τὸ πόσο δυστυχῶ
ἀπόψε πού μὲ εἶδε τόσο μοναχό.