Τίποτα δε θα σε γεράσει τίμιε φίλε μου
Τα μάτια σου είναι ίδια όπως τότε που τα ‘χα πρωτοδεί
Χειμώνες παγεροί σκόρπισαν απ’ τα δάση των καλοκαιριών τη λάμψη
Και η ομορφιά της Άνοιξης απ’ το κρύο φθινόπωρο θα πάψει
Τα αρώματα του Απρίλη ο Ιούνης θα τα κάψει

Έχω δει των εποχών την αλλαγή
Έχω δει των εποχών την αλλαγή
Τίποτα δε θα σε γεράσει τίμιε φίλε μου

Ανίκητη και ακίνητη φαντάζει η γλυκιά μορφή σου
Ίσως τα μάτια ξεγελά μορφή που αγέννητη γερνά
Πριν γεννηθείς το καλοκαίρι ήταν νεκρό από ομορφιά