Μ’ ένα τσιγάρο συντροφιά περνώ τα βράδια
χαμένος μες στη μοναξιά μ’ όνειρα άδεια.
Να αναρωτιέμαι που να είσαι,
σε ποιον τώρα να προσποιείσαι
πως τον αγαπάς.

Δεν θυμάμαι ποτέ
όσα μου ‘χες πει εκείνο το βράδυ.
Δεν θυμάμαι ποτέ
και τώρα ζω πάλι μόνος στο δικό μου σκοτάδι.

Με έδιωξες και μ’ άφησες
στον πόνο μου και πάλι με παράτησες.
Με καταδίκασες και αυστηρά πολύ
σ’ αιώνια ποινή εσύ με δίκασες.

Μ’ ένα μπουκάλι συντροφιά λιώνω για σένα
κλειδώνω τώρα την καρδιά και βάζω τέρμα.
Σε όλα αυτά που έχω νιώσει
κάθε στιγμή που ‘χεις προδώσει δεν με αφορά.

Δεν θυμάμαι ποτέ
όσα μου ‘χες πει εκείνο το βράδυ.
Δεν θυμάμαι ποτέ
και τώρα ζω πάλι μόνος στο δικό μου σκοτάδι.

Με έδιωξες και μ’ άφησες
στον πόνο μου και πάλι με παράτησες.
Με καταδίκασες και αυστηρά πολύ
σ’ αιώνια ποινή εσύ με δίκασες.