Καλέ-λε, καλέ-λε,
καλέ-λε γειτόνισσα,
κόρη τρελή και φόνισσα,
μ’ έκαψες, που να καείς,
και άλλον άντρα να μη βρεις.

Καλέ-λε, καλέ-λε,
καλέ-λε αρχόντισσα,
κακούργα και μοβόρισσα,
τον πόνο που δεν εννοείς
και από πάνω μ’ αγνοείς.

Καλέ-λε, καλέ-λε,
καλέ-λε, με χτύπησες
κι ούτε συγνώμη ζήτησες,
και μ’ άφησες να καίγομαι
και ν’ αμφιταλαντεύομαι.

Καλέ-λε, καλέ-λε,
καλέ-λε γειτόνισσα,
εγώ τις βέρες ψώνισα,
κι αν δεν με θέλεις έλα πες,
για να μου γίνουνε πενιές.