Αχ, να ’μουν τώρα στο νησί,
να ’μουν στα λιμενάρια,
θα ’χα στο στόμα το φιλί
κι όχι ζωή στα ζάρια.

Αχ, το ταξίδι αυτό
αχ, δεν τελειώνει
έχει ακόμα διαδρομή.
Αχ, κι η αγάπη μου
αχ, με πληγώνει
που κλαίει τα βράδια μοναχή,

Αχ, να ’μουν τώρα στο νησί,
αχ, να ’μουν στην αυλή σου,
άλλο δεν θέλει η ψυχή
αχ, από τη φωνή σου.

Αχ, το ταξίδι αυτό
αχ, δεν τελειώνει,
είναι το πέλαγο μακρύ.
Αχ, με πονάει, καλέ μου,
αχ, και με λιώνει
ένα αναπάντητο γιατί.