Ένα βράδυ σ’ ερωτεύτηκα
σ’ όνειρο κι αλήθεια μπλέχτηκα
Μπέρδεψα λόγια και βλέμματα
πίστεψα σ’ όμορφα ψέματα
Είδα από μια χαραμάδα φως
κι άνοιξα την πόρτα απρόσκλητος
και βρήκα θαύματα
κρυμμένα οράματα
κι όλα τα γράμματα
ψάχναν καινούργιες λέξεις να σου μοιάζουν
Δεν έφταιξε κανείς
που τέλειωσε νωρίς
δεν σου θυμώνω μόνο που πικράθηκα
Γιατί χωρίς να θες
μου ‘δειξες δυό ζωές
μία που ζούσα και μια που φαντάστηκα
Όμως η δεύτερη
έφτασε δεύτερη
Να ‘ρχεσαι συχνά στον ύπνο μου
να κουρδίζεις κάθε χτύπο μου
Το παράθυρο θα ‘χω ανοιχτό
σαν ανάσα να περνάς, σαν φως
Όσο κι αν πονάει η άρνηση
Θα ‘σαι η πιο γλυκιά ανάμνηση
Είδα πως γίνεται
κάποιος να αφήνεται
κι όλος να δίνεται
δίχως αντάλλαγμα να περιμένει