Μια φορά και έναν καιρό
πέρα στην Ανατολή
Παζάρια λάβα, Ρωμιά η σκλάβα
Δυο γρόσια η κεφαλή.

Ήταν είκοσι δυο χρονών
Σα περιστέρι λευκή
Χιώτισσα δούλα, μονακριβούλα
όσο τ’ αλόγου η τιμή

Τι κι αν την πούλησαν σ’ αφέντη
τι κι άμα ήσαν ξεγραμμένη
στον ύπνο γραικανομιλούσε… Γιώργη σ΄ αγαπώ
Τι κι αν την σύρανε στα βάθη
Κι ας ήταν ο σταυρός αγκάθι
στον ύπνο γραικανομιλούσε… Γιώργη σ΄ αγαπώ

Με αίμα και με κάρβουνο
Χάραξε στο κόρφο της
Ένα της γράμμα, κείνο το γάμμα
Τον Άγιο Γιώργη της

Πέρασαν μήνες, μαύροι καιροί
Άρπαξε αρρώστια βαριά
Τα ρούχα κάψαν, ‘κεί που τη θάψαν
Φύτρωσε ριζοελιά