Ήταν βραδάκι
και το χώμα μύριζε βροχή
και το φεγγάρι είχε χυθεί
να μας σκεπάσει

Είπες θα φύγω
κι αν τώρα νιώσεις παγωνιά
προτού χαθώ απ’ τη γωνιά
θά `χεις ξεχάσει

Κι εγώ δε μίλησα
μόνο σε φίλησα
βουβά;
Κι όλα τελειώσανε
μα δε στεγνώσανε
τα δάκρυά μου από `κείνη τη βραδιά

Ήταν βραδάκι
κι από το δάκρυ γέρναν τα κλαριά
κι εσύ στον δρόμο μια σκιά
και με κοιτούσες

Είπες θα φύγω
το τέλος έφτασε πικρό
μα θα θυμάμαι τον καιρό που μ’ αγαπούσες