Συννεφιάζει χαμηλά,
όπου να `ναι πάει να βρέξει,
κι ένας ίσκιος μου μιλά,
μοναχά μια λέξη.

Έφυγες και τα πουλιά,
τα πουλιά, φύγαν μαζί σου.
Τα παλιά μας τα φιλιά
σε καλούν, θυμήσου...

Το παράθυρο κλειστό
απομένει ακόμα, ακόμα.
Σιωπηλό αναφιλητό
στης ερημιάς το στόμα.