Δεν ανήκω πουθενά και κανείς δε μου ανήκει
Μη με περιμένεις πια, μόνη στη Θεσσαλονίκη
Δεν ακούω την καρδιά, δε γυρίζουν πίσω οι δρόμοι
Δεν περνάω άλλη βραδιά μόνος πίσω απ’ το τιμόνι

Πες πως ήταν μια ρωγμή κι άνοιξε μεγάλο ρήγμα
Η ζωή μας μια στιγμή που δεν άφησε ούτε στίγμα
Πες πως είμαι από γυαλί κι ότι έσπασα για σένα
Κι ότι η πόλη αυτή που ζεις μετακόμισε στα ξένα

Τα παλιά μας τα φιλιά ένας άνεμος σκορπάει
Κι έχω μόνο μια καρδιά που μονάχη τριγυρνάει
Για να έρθουμε κοντά έπρεπε να δίνω μάχη
Και περίπτωση να ρθω σου το λέω δεν υπάρχει

Πες πως ήταν μια ρωγμή κι άνοιξε μεγάλο ρήγμα
Η ζωή μας μια στιγμή που δεν άφησε ούτε στίγμα
Πες πως είμαι από γυαλί κι ότι έσπασα για σένα
Κι ότι η πόλη αυτή που ζεις μετακόμισε στα ξένα

Πες πως ήταν μια ρωγμή κι άνοιξε μεγάλο ρήγμα
Η ζωή μας μια στιγμή που δεν άφησε ούτε στίγμα
Πες πως είμαι από γυαλί κι ότι έσπασα για σένα
Κι ότι η πόλη αυτή που ζεις μετακόμισε στα ξένα