Χωρίς να θέλουνε κι οι δυο
αφήσανε μια μέρα το χωριό
το νοικοκυριό τους, το αρχοντικό τους
τα χωράφια κι όλο τους το βιό

Και προσμένουνε την ώρα
με κρυφή λαχτάρα και καημό
η καταστροφή να πάψει τώρα
και ο Γιάννος λέει στη Μαριώ

Πότε Μαριώ θα πάμε πίσω στο χωριό μας
να ξαναφτιάξουμε το νοικοκυριό μας
κι οι κάμποι κι οι ραχούλες
κι οι λόγγοι κι οι βρυσούλες
και πάλι σαν και πρώτα από πέρα
γλυκιά να ξανακούσουνε φλογέρα

Πότε Μαριώ θα πάμε πίσω στο χωριό
να ξαναφτιάξουμε το νοικοκυριό

Προσεύχονται στην Παναγιά
της τάζουνε ολόχρυσα φλουριά
πίσω στο χωριό τους
και στο φτωχικό τους
να γυρίσουνε κάποια βραδιά

Ο νους τους πάντα μένει
στις ψηλές ραχούλες που κι οι δυο
ζούσανε μαζί αγαπημένοι
κι είχαν φτιάξει όλο τους το βιό