Στο μεγάλο φαγοπότι εκείνης της νύχτας
έφερε ο λόρδος Κάντελστικ πρώτα στο τραπέζι τα παιδιά
κι η μητέρα έφερε το καλό σερβίτσιο έστρωσε
λευκό δαντελένιο τραπεζομάντιλο τοποθέτησε
στο κέντρο του τραπεζιού κρασί
κόκκινο ημίγλυκο της ξακουστής ποικιλίας Saperavi* –έτος πρώτης
παραγωγής 1942–
«ταιριάζει με το κρέας» είπε ο πατέρας καθώς έμπηγε
τα δόντια του στο μπράτσο της μικρής μου αδερφής:
«άκουσα πως στο μέλλον οι άνθρωποι θα πεινάσουν» σχολίασε
η μητέρα «δάγκωσε τη γλώσσα σου», της απάντησε καθώς
ξεκοκάλιζε με τα νύχια τον σβέρκο μου στην τηλεόραση
το δελτίο των οχτώ είχε αφιέρωμα στον μεγάλο λιμό
των αρχών του αιώνα και υπότιτλο με κεφαλαία
γράμματα «Το να τρώει κανείς τα παιδιά του συνιστά πράξη
βαρβαρότητας», τότε ο λόρδος Κάντελστικ έβαλε
στο στόμα του τη δεύτερη μεγάλη μπουκιά το δείπνο
ήταν λουκούλλειο –το φαγητό ελαφρώς
ξαναζεσταμένο– το απόδειπνο προβλεπόταν ακόμα πιο
λαχταριστό «των Ευχαριστιών σήμερα ας είμαστε ευγνώμονες
στον Θεό πλούσια είναι τα ελέη Του» συνέχισε μπουκωμένος
ο λόρδος Κάρινγκτον καθώς από την οθόνη ακουγόταν δυνατά
η φράση «Κλείστε τον Ουρανό»
σε επανάληψη έκανε
με το δεξί στο στήθος του το σχήμα του σταυρού και φώναξε
(όχι χωρίς κάποια θεατρικότητα) με ευλάβεια θρησκευτική
υψώνοντας το ποτήρι του:
«ας προσευχηθούμε όλοι μαζί
για την παγκόσμια ειρήνη».