Αν η καρδιά μου έχει στεγνώσει,
πως γίνεται να μπορώ ακόμα να κλάψω;

Οσα κύλησαν κύλησαν

Δεν έχω κάτσει ποτέ να συγκρίνω
τα δάκρυα της μιας ή της άλλης φοράς

Αν είναι δηλαδή πιο αλμυρά, πιο καυτά
η πιο νεκρά απ´ της προηγούμενης

Ούτε με έχει απασχολήσει αν κατάφεραν να κυλήσουν μέχρι το πιγούνι μου ή σταμάτησαν λίγο πιο πριν

Ας αγκαλιαστούμε επιτέλους

Η γλυκιά σου ματιά,
να κυλάει απαλά,
στην δικιά μου..

Με δυσκολεύουν τα όνειρα
Με λιγώνουν
Πολλές μικρές δόσεις ανάλαφρης ανοησίας
Και έχεις το πιο σκληρό εξαρτησιογόνο

Και όλα εκείνα όμως τα σπουδαία συμπεράσματα της λογικής
που θεωρώ οτι κατέκτησα
Κι αυτά με δυσκολεύουν
Στερούνται ευαισθησίας και είναι άκαμπτα
Επιβάλλονται, πιέζουν..

Μπορεις να μ’ αγκαλιάσεις πάλι;

Η γλυκιά σου ματιά,
Να κυλάει απαλά,
στην δικιά μου...