Δυο μαύρα μάτια τον κοιτάξανε
κι αυτός ο δύστυχος επίστεψε σ' αυτά
για πάντα αγάπη του ετάξανε
ήταν δυο μάτια πλάνα και ονειρευτά

Όμως τα μάτια που ορκισθήκανε
κάθε παλιό τους αρνηθήκανε
και κάποιο δείλι, λένε τα χείλη
μ' ένα παράπονο πικρό

Μαύρα ειν' τα μάτια π' αγαπώ
δεν το κρύβω σ' όλους θα το πω
μα τι κρίμα να 'ναι η κάθε τους ματιά
όλο ειρωνεία, πόθο και ψευτιά

Μη γελαστείτε σαν αθώα σας κοιτάνε
μην τα πιστέψετε γιατί δεν αγαπάνε
τα μαύρα μάτια μόνο έρωτα γυρεύουνε
τα μαύρα μάτια μόνο κοροϊδεύουνε

Τα μαύρα μάτια που αγάπησε
δεν τα ξεχνάει και γι' αυτά πάντα πονά
τι κι αν εκείνη τον παράτησε
ούτε στιγμή μες τη ζωή δεν την ξεχνά

Με βουρκωμένα πάντα βλέμματα
θυμάται τα δικά της ψέματα
και πονεμένος, λησμονημένος
μονάχος πάλι τραγουδά