|
Στίχοι: Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
Μουσική: Αμελοποίητα
Καθώς κοιμόταν η μικρή Κωνσταντίνα
Μια κλωστή έπεσε ήσυχα στα χείλη της.
Ή θα περνούσε με φθαρμένη ζακέτα
Ένας παππούς από την ουράνια πόλη
Ή κάποιος αργόσχολος άγγελος
Μαδούσε πάνω της λινή μαργαρίτα.
Το παιδί μισάνοιξε τα χείλη του
Κι έτσι διδάχτηκε τη θεϊκή ραπτική.
Ας δούμε τώρα με ποιον τρόπο διδάσκονται
Ξυλουργική οι δυο συμμαθητές της,
Ο κοντούλης ο Δανιήλ και ο Γιάννης.
Μετά τη μάνα της εκείνοι την έκλαψαν
Που δεν ξύπνησε από τέτοιον ύπνο.
Αυτοί, λοιπόν, χτυπούν το ένα με τ’ άλλο
Τα ξυλοπάπουτσα των ξωτικών τα Χριστούγεννα.
Σπίθες πετάγονται! Πατάνε τα κλάματα
Και οι ξωθιές με ξεπαγιασμένα ποδάρια
Τους παραδίδουνε τα μυστικά.
Ξέρουνε πλέον πώς να φτιάξουν το κρεβάτι
Όπου μια νύφη θα κοιμάται ανενόχλητη.
Αν επομένως στην αυλή του σχολείου
Κόβουν και ράβουν ελάφια και σκίουροι,
Σσσστ! Ησυχία! Ο ουρανός είναι μικρός!
Αφήστε τα παιδιά να αποστηθίσουν!
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 85 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|