Στην όμορφη πατρίδα μου
βαρειά κτυπά η καμπάνα.
Κλαίει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα(δις).

Κι όλο βογγάει η θάλασσα
δακρύζει κι η στεριά.
Κι όλα μαζί προσμένουνε
για νάρθη η Λευτεριά(δις).

Την όμορφη πατρίδα μου
πόδι βαρύ πατάει,
κι όμως η κάθε σκέψη μας,
στη λευτεριά πετάει(δις).

Και η καρδιά μας λαχταρά
της λευτεριάς τη μέρα,
το χαίρε, ω χαίρε, λευτεριά
να πούμε και δω πέρα(δις).

Κι όλο βογγάει η θάλασσα
δακρύζει κι η στεριά,
κι όλα μαζί προσμένουνε
για νάρθη η Λευτεριά(δις).