Απόψε τουρτουρίζοντας ξανά
σαν τα σπουργίτια μες τα χιόνια
εχτύπησες την πόρτα σιγανά
πάλι ζητώντας μου συμπόνια

Θ' ανοίξω, μη μου πεις όμως μιλιά
δεν θέλω μάτια δακρυσμένα
τραγούδα την αγάπη με φιλιά
τα περασμένα, ξεχασμένα

Έρχεσαι και φεύγεις
όπως οι χειμώνες και τα καλοκαίρια
χάνεσαι και σβήνεις
όπως τα φεγγάρια, τ' ουρανού τ' αστέρια

Είσαι ένα καράβι
που άγκυρα όλο ρίχνει
όπου η πυξίδα
της καρδιάς σου δείχνει

Φεύγεις σαν τα πλοία κι όλο ταξιδεύεις
φεύγεις σαν τα τρένα
κι όταν με θυμάσαι, λες πως με λατρεύεις
κι έρχεσαι σε μένα