Βλέπω στον ύπνο μου τον ύπνο σου.
Σε βλέπω να με βλέπεις στο όνειρο σου.

Εκεί σου φώναζα ονομάσου.
Τι μπαίνεις έτσι ανώνυμος;

Μα τελευταία δεν μου το λες, γι’ αυτό
ξεχνώ και το δικό μου.

Κι άμα σε δω να αλλάζεις κι όνειρο
ποιο και που θα είναι εμένα το όνομά μου;

Σταμάτα να μας ονειρεύεσαι,
γυρνάς τότε στον ύπνο και του λες.

«Η απουσία σας με ονειρεύεται»,
απαντά ο ύπνος εν ονόματί μας και ξυπνούμε.