Δικά σου είναι τα βουνά
Οι θάλασσες, οι κήποι
Η αγάπη σου που με ξυπνά
Μα κατά βάθος λείπει
Δική σου είναι η φυλακή
Κι ο δρόμος πού ΄χω χάσει
Και το φιλί που δεν αρκεί
Για να με ξεδιψάσει

Δικό σου είν’ το φονικό
Δικό σου το μαχαίρι
Δικό σου και το βιαστικό
Που με χαϊδεύει χέρι

Δικά σου τα αινίγματα
Κι οι φανεροί σου τόποι
Του νου τα φτερουγίσματα
Και οι χαμένοι κόποι
Δική σου είναι η γιορτή
Κι αυτό που φέρνει πίκρα
Δική σου είναι η σιωπή
Κι ό,τι για σένα είπα