Μέρα με τη μέρα
μέσα μου η σφαίρα
την αφήνω εκεί
που ‘χει καρφωθεί

Πάνω που χαράζει
απ’ το βλέμμα στάζει
έρωτας κι αλμύρα
η τρελή μου μοίρα

Φεύγω απ’ το τώρα
μα με βρίσκει μπόρα
πόνους ν’ απαλύνει
λόγια να ξεπλύνει

Πάνω που χαράζει
μια στιγμή σπαράζει
την πικρή μου αλήθεια
που ‘γινε συνήθεια