Σιωπή στην έρημη εξοχή
ούτε βροχή, ούτε πουλιού ψυχή
σταχτιά μονάχα συννεφιά
πλατιά πενθεί στην ερημιά

Μα ευθύς, μια λάμψη αστραπής
αχός βοής, σα στεναγμός ψυχής
και να τα σκοτεινά βουνά
περνά η μπόρα κι αρχινά

Δαρμός νερού και χαλασμός
γυμνά τα δέντρα τυραννά
και κάποιος που περνάει μοναχός
θλιμμένος, έρημος και φτωχός

Και κάποιος με σιωπηλή καρδιά
στη μπόρα βρήκε παρηγοριά