Ένας ψηλομελαχρινός λεβέντης από σόι
με καστανόξανθο μαλλί, σαν κυπαρίσσι μπόι
θα 'ρχόταν ώρα βραδινή, εδώ στο φτωχικό μου
ν' αλλάξει μ' ένα λόγο του το δόλιο ριζικό μου

Κι εγώ περίμενα, περίμενα το νιό
τ' όμορφο παλληκάρι
που μου 'χε τάξει η χαρτορίχτρα η Λενιώ
πως θα 'ρθει να με πάρει

Περάσανε τα τέρμενα, περάσανε τα χρόνια
τα καλοκαίρια φύγανε και φτάσανε τα χιόνια
ψέματα λέγαν τα χαρτιά, χαρά δε μου χαρίσαν
μαύρη μου κάναν τη ζωή και τα μαλλιά μου ασπρίσαν

Κι εγώ περίμενα, περίμενα το νιό
τ' όμορφο παλληκάρι
που μου 'χε τάξει η χαρτορίχτρα η Λενιώ
πως θα 'ρθει να με πάρει