Δεν με νοιάζει
που σε βλέπω κάθε βράδι
κι ένας άλλος σ'αγκαλιάζει
δεν με νοιάζει

Δεν πειράζει
που γυρίζω μοναχός μου
και με τρώει το μαράζι
δεν πειράζει

Δεν αξίζει να πονά κανείς για σένα
μη νομίζεις πως ακόμα σ' αγαπώ
αλλά πρέπει από συμπόνια
αφού κάποτε είχες κλάψει και για μένα
να σου το πω

Σε λυπάμαι
μη νομίζεις πως ζηλεύω, σε λυπάμαι
κι όπου να 'μαι
δυνατά θα στο φωνάζω σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι για την τόση την κατάντια σου
για τα λούσα, τα μπιζού και τα διαμάντια σου
το κορμί σου να πουλάς
κι όποιον να 'ναι να φιλάς
σε λυπάμαι, μη γελάς

Μη νομίζεις πως το παν είναι τα πλούτη
όπως σκέφτεσαι κι ελπίζεις
μη νομίζεις

Για φαντάσου ότι κάθε βράδι θα 'χεις
κι έναν άλλονε κοντά σου
για φαντάσου

Συλλογίσου ότι μες την αγκαλιά σου
θε να γέρνει ο καθένας μια βραδιά
και θα είσαι αναγκασμένη δίχως κέφι
να του δίνεις τα φιλιά σου, χωρίς καρδιά

Σε λυπάμαι
μη νομίζεις πως ζηλεύω, σε λυπάμαι
κι όπου να 'μαι
δυνατά θα στο φωνάζω σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι για την τόση την κατάντια σου
για τα λούσα, τα μπιζού και τα διαμάντια σου
το κορμί σου να πουλάς
κι όποιον να 'ναι να φιλάς
σε λυπάμαι, μη γελάς