Με λαϊκά τραγούδια,
τις μέρες σου σκορπάς
στου ξυραφιού την κόψη
τις νύχτες περπατάς.
Στου ξυραφιού την κόψη
τις νύχτες περπατάς.

Σ’ ένα βαρύ γινάτι,
σκαλώνεις την καρδιά
πουλί και αγριμάκι,
δε στέργεις σ΄ αγκαλιά.

Σα σφραγιστό κιτάπι,
φυλάς τα μυστικά
τ΄ ατίθασό σου βλέμμα,
παγώνει τη μιλιά.

Στου κόσμου το παζάρι,
μπατάρεις στα ρηχά
αγρίμι και πουλάκι
ματώνει η μοναξιά.