Ως πότε θα σε καρτερώ
μοιάζουν οι μέρες χρόνια
μαράθηκε η καρδούλα μου
σβύνεται στα σεντόνια

Τα παραθύρια έχω κλειστά
κρυφά βλέπω απ τις γρίλιες
μάταια τούτη η προσμονή
πληγές μετράω χίλιες

Μα όταν θα’ ρθεις μια βραδιά
δεν θα με βρεις πια μόνη
θα μου κρατάει συντροφιά
μια πένθιμη Ανεμώνη