Στα μαύρα φορεμένη, θυμάμαι μια στιγμή
σε είδα λυπημένη, σε ζώναν οι καημοί
παρηγοριάς λογάκια σου 'γραψα μυστικά
μ' αγάπησες, μου χάρισες φιλιά μεθυστικά

Μα σου 'κρυψα πως δεν ήμουν ελεύθερο πουλί
σαν το 'μαθες γι' αυτό θυμάμαι έκλαψες πολύ
σου είπα να κλεφτούμε, δικιά μου να γενείς
αρνήθηκες και τώρα πιά δε θέλεις να με δεις

Γιατί τρελά να σ' αγαπήσω
αφού της μοίρας ειν' γραφτό
να μην μπορώ να σ' αποκτήσω
και να πονώ πάντα γι' αυτό

Κρυφό, αγιάτρευτο μαράζι
πως μου σπαράζει την καρδιά
γοργά θαρθούνε να σου πούνε
πως θα με βρουν νεκρό κάποια βραδιά