Πάνω στην άμμο, κάτω απ’ το φως
με χίλια χέρια πλάθω και χτίζω.
Είμαι δεμένος και δυστυχώς
μόνος μου πάντα ένα δρόμο αντικρίζω.

Όταν στα χέρια μου μιλήσω
δεν θα χρειάζομαι το στόμα
κι όλα όσα χτίζαν θα τα σβήσω
με το μολύβι και τη γόμα.
Θα κόψω τα σχοινιά με λάμες
και θα γκρεμίσω και τα κάστρα
και με σφιγμένες τις παλάμες
θα σκαρφαλώσω μέχρι τ΄ άστρα.

Πάνω στ΄ αστέρια, μέσα στο φως
νιώθω τα χέρια να μ΄ αγκαλιάζουν.
Είναι ενωμένα και ευτυχώς
άλλη πορεία κι άλλο σύνθημα χαράζουν.