Ποια κατάρα βαριά
στην όμορφη χώρα
έχει απλώσει παντού
του πολέμου αυτή τη μπόρα

Κι όπου άκουγες πριν
σερενάτα αιώνια
τώρα ακούς μοναχά
του πολέμου τα κανόνια

Ως κι αυτά τα πουλιά
φεύγουν δίχως λαλιά
για να χτίσουνε αλλού φωλιά

Κλάψε φτωχή Σπανιόλα
τώρα που σβήσαν όλα
και πνίξε μέσα στο θερμό σου δάκρυ μόνο
κάθε σου πόνο, κάθε καημό
και πνίξε μέσα στο θερμό σου δάκρυ μόνο
κάθε σου πόνο, κάθε καημό

Τώρα ο ήλιος εδώ
σ' ερείπια βγαίνει
ειν' η νύχτα βαριά
κι η σελήνη είναι θλιμμένη

Κι ο καλός μου μακριά
που να είναι, ποιος ξέρει
η καλή Παναγιά
γρήγορα ας τον ξαναφέρει

Να μου πει λαχταρώ
σαν το παλιό καιρό
πάλι λόγια αγάπης, να χαρώ