Είναι ,λέει, καλοκαίρι
Πάμε οι δυο μας αγκαλιά
Κι από αγάπη μεθυσμένοι
Κάνουμε όνειρα ξανά

Λέει, πως πάντα έτσι θα ναι
Χωρισμός δεν θα μας βρει
Γιατί τόσο όσοι αγαπάνε
Θα πεθάνουνε μαζί

Κι ας μου λεν πως έχω θέμα
Πως γι΄ αλήθεια ζω το ψέμα
Μες στους δρόμους πως γυρνάω
Και παραμιλάω στα φαντάσματά μου εμπρός
Κι ας μου λεν να το πιστέψω
Κι ότι σ’ έχασα να αντέξω
Φίλη μου είναι εμένα η τρέλα
Κι όχι όσοι μου λεν να γίνω άνθρωπος νεκρός
Μα λογικός

Χρόνια, λέει, υποφέρεις
Μες σε ξένη φυλακή
Κι από μένα περιμένεις
Να σου σώσω τη ζωή

Λέει, πως όταν σε φιλάει
Υποκρίνεσαι πως θες
Μα η καρδιά σου αναζητάει
Την αγάπη μας και κλαις

Κι ας μου λεν πως έχω θέμα
Πως γι΄ αλήθεια ζω το ψέμα
Μες στους δρόμους πως γυρνάω
Και παραμιλάω στα φαντάσματά μου εμπρός
Κι ας μου λεν να το πιστέψω
Κι ότι σ’ έχασα να αντέξω
Φίλη μου είναι εμένα η τρέλα
Κι όχι όσοι μου λεν να γίνω άνθρωπος νεκρός
Μα λογικός