Ένα δασάκι, ένα δέντρο, μία γάτα,
ένα ποτάμι, μικρό δρομάκι, ένα πουλί,
φωτιά που καίει, μια καμινάδα, ένα λοφάκι,
κι εκεί ψηλά να-τοι πετούν οι χαρταετοί!

Πού να το κρύψω, πού να το κρύψω να μην το χάσω;
Πού να το βάλω, πού να το βάλω να το χαρώ;
Να μην κρυώσει, να μην πουντιάσει και ξεπαγιάσει,
πού να το κρύψω, πού να το κρύψω, το αγαπώ!

Ένα τραπέζι, ένα βιβλίο, τα καλοκαίρια,
καρπούζι κόκκινο, φουστάνι μενεξελί,
ήλιος ολόφωτος, παιχνίδι γέλια
κι εκεί ψηλά να-τοι πετούν οι χαρταετοί!

Πού να το κρύψω, πού να το κρύψω να μην το χάσω;
Πού να το βάλω, πού να το βάλω να το χαρώ;
Να μην κρυώσει, να μην πουντιάσει και ξεπαγιάσει,
Πού να το κρύψω πού να το κρύψω, το αγαπώ!

Του βάζω κίτρινο, του βάζω πράσινο, μπλε και γαλάζιο,
δάσος και θάλασσα, μπαλκόνι, εσένα, το κολιμπρί.
Το κάνω ολόιδιο, μ’ ένα παράθυρο και το φεγγάρι
κι εκεί ψηλά να-τοι πετούν οι χαρταετοί!

Κι αν ξαφνικά ξεσπάσει θύελλα και καταιγίδα,
κύμα θεόρατο, τυφώνας, μα και βροχή,
τώρα το ξέρω, εδώ το έχω , ποτέ δε φεύγει!
Πάει και γυρίζει και όλα πάλι απ’ την αρχή!

Πού να το κρύψω, σπίτι σπιτάκι, σπίτι χρυσάφι,
σπίτι ασημένιο και σεντεφένιο και σμαραγδί;
Σπίτι μικρό μου, σπίτι ακριβό μου και πατρικό μου,
εσύ είσαι μέσα μου κι εκεί ψηλά οι χαρταετοί!