Μια ξεχασμένη ενηλικίωση Έκλεισε ο κύκλος των χαμένων εραστών Εσύ είσαι πια ο μόνος Αύγουστος Η σύνταξή μου Το σωσμένο παρελθόν Εννιά μποφόρ διώχνεις τα σύννεφα Που στων λαθών μου το βουνό είχαν αράξει ήρθες εσύ στο κορφοβούνι μου Με ροζ φτερά έχω πετάξει Μια φωνή στα δυο κορμιά μας κατοικεί Μια βραχνή φωνή που αγωνιά Για κάθε σώμα που γερνά Για κάθε χρόνο που περνά Αυτά τα χρόνια που μας έμειναν Δε φτάνουν για να σε χορτάσω Λέω να σε πάω στο διάστημα Εκεί που ο χρόνος δε θα αλλάξει Κι εσύ θα είσαι εντάξει Θα είσαι άκαμπτη κι αθάνατη Από πλανήτη σε πλανήτη θα πηγαίνεις Η κοσμοναύτης των ονείρων μου Του παιδικού μου γαλαξία